-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 4497
مناجات رمضانی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
دلمـرده ایم و یـاد تو جـان می دهد به ما قـلـبـیـم و بودنت ضربـان می دهد به ما مـاه خــدا دومــرتـبـه بـی مـاه روی تـو دارد بـشـارت رمـضـان می دهــد به ما برگـرد! ای که لحظۀ افطـار، عــاقـبـت یک روز دست های تو نان می دهد به ما روزی سه بار غرق غریبی و بی کسی ست حـسّی که بی تو وقت اذان می دهد به ما این ماه، فرصتی ست که باز عاشقت شویم مــاه خـدا دوبـاره زمــان می دهـد به ما امسال میهمان جد تو هستیم، جان حسین نامی که اشک های روان می دهد به ما حالا که سفره، سفرۀ عشق است پس خدا هر چه بخواهـد این دلمان می دهد به ما بی شک حـواله همه امـسال کـربـلاست مـزدی که آخـر رمضـان می دهد به ما
: امتیاز
|
 |
 |
زبانحال حضرت زهرا در وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها
چشمم به غیــر خون دلی مبتــلا نداشت این خــانه بعــد رفــتـن تو آشنــا نداشت زهــرا یـتـیـم شد غم بی مــادری رسید بی تو دل شکستــۀ من هـم نــوا نـداشت خاک عــزا به روی ســرم ریخـتم ولی خون گریه های دخترکت هم صدا نداشت رفتی و در مزار تو دیــدم که پیکــرت بر پای تا سرش کـفـنی جز عبــا نداشت بابا گــرفته روضه و من گریه می کنم در خانه ای که بعد نگـاهت صفا نداشت می گوید از من و تـو و از پــارۀ تــنـم از تشنه ای که روی لبش جز دعا نداشت شد رســم بعد تو که عبــا را کـفـن کنند امــا بــرای قــامت او کــربــلا نــداشـت از بس که تیغ و نیزه تنش را گشوده است گــودال قتلگــاه به جــز بــوریــا نداشت
: امتیاز
|
 |
|
وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها
دنــیا اگــر چه مـثــل پــیــمبــر نــداشتـه قطعاً نبــی مثــال تو هـمــســر نــداشتــه دادی تمــام ثــروت خــود را به راه دین دیــن خــدا شـبــیــه تـو یــاور نــداشـتــه وقتی وجــود پــاک تو شد مهد فــاطــمه یعنی کســی شبــیــه تو مــادر نــداشتــه بی بی خوشا بحال تو،چون هیچ مادری دامــاد، مثل ســاقــی کــوثــر نــداشتــه چشمش همیــشه دوختــه بر دستــها بود هر کس ز خــاک خــانۀ تو بر نــداشتـه سلطانی اش ز خـادم دربار کمتــر است آنکس که منصب خود از این در نداشته جن وملک به خاک درت غبطه میخورند بر ذکر و سجدۀ سحرت غبطه میــخورند تو در میــان خیل زنــان بهتــرین شـدی ام الائــمــه، لایــق صد آفــریــن شــدی تو در گــذشت عمر خودت با رسول ما بالاتــر از همه، بخــدا یــار دیــن شـدی بسیــار با دعــای تو مـؤمـن شدند و بعد تو مـادرانــه مــادر این مــؤمنیــن شدی حُسن جهان به بودن عرش برین اوست بی بی تویی که زینت عرش برین شدی از جان ومال وهستی وعمرت گذشتی و با حضرت رســول امین همـنشین شدی بی بی چه شد که خسته شدی از زنان شهر بی بی چه شد که با غم و غصه عجین شدی بی بی چه شد که درد واَلَــم کـم نداشتی از عــرش آمــده کــفـنت غــم نــداشتـی بی شک پس از تو همسر تو بی سپر شد و بار رســالتش به یـقـیــن بیــشتــر شــد و در بین دشمنــان به ظاهــر رفیــق خـود با غصه های امت خود خونجگــر شد و با رفـتـنت شکــست دل و شعــلۀ فــراق در بین قلب فــاطمه ات شعـله ور شد و این شعله ها به خـانه حیــدر نفــوذ کرد تا فــاطمه شــهیــده دیــوار و در شــد و فریــاد زد که فضــه بیا محــسنم، ولــی با ضرب کینــه دختــر تو بی پسر شد و افتاد کنــج بستــر و هی نـاله کرد و بعد مانند یک کبــوتـر بی بــال و پــر شد و بادیدنش علــی چقــدر ســربه زیــر شـد لحظه به لحــظه زینب دلخستــه پیــرشد
: امتیاز
|
 |
|
وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها
سلام ای مهــربــان بانــوی دنــیــا ســلام ای برتـر از حـمد و ثنــایــا سلام ای عــالــمــی پیش تو دریــا ســــلام ای مــــادر ام ابـــیــــهــــا دو عــالــم عبد درگــاه و غــلامت رسیــده از خــداونــدت ســلامــت تو هستـی همــسر احمــد خــدیجــه نه همــسـر یــاور احمد خــدیــجــه تــمــام بــاور احــــمــد خــدیــجــه عـلــیِ دیــگــر احــمــد خــدیــجــه عزیــز جــان خــتــم المــرسلیــنی فقط بــانــو تو ام الــمــؤمـنــیــنــی نبــی را مـونس و غمخــوار بودی به احــمــد دلـبــر و دلــدار بــودی تو بــانــو مــظـهــر ایثــار بــودی به مــال خــود نبــی را یـار بودی به مدحت بس نبی را همســری تو و زهــرا و عــلــی را مــادری تو شب هجران تو بس پُـر شــرر بود شبی تاریک و عاری از سحر بود به جان مصطفی خـون جگــر بود دو چشـمانش ز هجـران تو تر بود بــرای تــو کــــفــن آمــد ز بــــالا نبــودی تا بـبـیـنــی بــی کــفـن را به روی نــی ســر فــرزند طـاهــا تن بی سر به روی خـاک صحــرا مـــیـــان قــتــلــگــه آوای زهــــرا دو چشم خواهـری زین غصه دریا عزیــز فــاطـمه دور از وطن بود سرش برنیزه جسمش بی کفن بود
: امتیاز
|
 |
|
وفات حضرت خدیجه سلام الله علیها
یا حضــرت خــدیــجــه ســلام خـدا به تو بــی انـــتـهــا درود فــراوان مــا بــه تــو تــو مــادر ائــمــه ای، ای مــادر وجــود دلهــای اهــل بیـت هــمـه مــبــتــلا به تو اســلام زیــر دیــن فــداکــاری شــماست کــرده پیامبــر همه عـمــرش دعــا به تو از این قـضـیـه قــدر تو معلــوم می شود وقتی که دل سپـرده چنین مصطفی به تو درلحظه های سخت در آن روزهای سخت کــرده پــیـامبــر هـمه اش اتــکــا به تــو هر جا ز غصه های زمانه دلش گــرفت یا درد دل به حیــدر خود گـفـت یا به تـو مـدیــون توست مــانــدن اســلام تــا ابــد زنــده است در دل همـه این نــام تـا ابــد بغضی است در گلو که پریشان فاطمه است اشکی است در دو دیده که لرزان فاطمه است چـشـم از نگــاه مــادر خود بر نــداشتــه مادر یک امشبی است که مهمان فاطمه است زهــرا گــرفته دست به دامــان مــادرش عالم اگر چه دست به دامان فـاطمه است چـشمان فــاطـمـه شده گــریــان مــادر و چشمان نه فلک همه گریان فـاطمه است دستی که دست دختر خود را فشرده بود بی جان ولی هنوز به دستان فاطمه است پــروانــۀ شــکـسـتـه پــر او مــحــمــد و شمع فـراق او دل ســوزان فــاطمه است شمــعــی که ذره ذره دلش آب تــر شـده لحظــه به لحظه فــاطمه بی تاب تر شده در مـاتــم فــراق تو بایست ســر شکست وقتی نبی ز غصـۀ تو بال و پر شکست آیینــه ها زغصــه شکـسـتـند یک به یک در آن میانه فــاطمه ات بیشتــر شکـسـت یک سال و داغ هـجــر ابــوطالب و شما در زیر این دو داغ پیمـبر کمــر شکست با رفتــن تو تــازه مصـیـبـت شــروع شد از آن به بعد فاطمه ات مستمــر شکـست روزی رسیــد پـشـت در خــانــۀ عــلــی گل بود پشت در که لگد خورد و در شکست دیوار و میـخ و در همه با هم یکی شدند در آن میـانه سینــۀ زهــرا اگر شـکـست بر قلب خــانــوادۀ حــیــدر شــرر زدنــد وقتی که ضربه پشت سر هم به در زدند حق است جــان فــدای شـما بارها شــود وقتــی که دوستــدار شـما مصطفـی شود دارو ندار خـویش به پایش که ریخــتــی میخــواستی فقط کـفـنـت یــک عبــا شود سهم از عبــای یار به هر کس نمی رسد این افـتـخـار بلکه نـصـیـب شــمــا شــود ای با کــفــن که شد کـفـنت افــتــخــار تو دلــهــا غمیــن بی کــفــن کــربــلا شــود ای وای اگر سری شود از پیکری جــدا ای وای اگــر کسی کـفـنـش بوریــا شود ای وای اگر تنی شود عریان به روی خاک ای وای اگر سری به روی نیزه ها شـود مجلس همیشه مجـلس دلبند فــاطمه است پایان روضه روضـۀ فرزند فاطمه است
: امتیاز
|
 |
|
مناجات ماه رمضانی با خداوند کریم
یا غــافــر الخــطایــا، یا دافــع الـبــلایــا یا مجــزل البــلایا، یا منهــی الــرجــایـا با آه سرد غفلت، با اشک گــرم خجـلت
: امتیاز
|
 |
|
مناجات رمضانی با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
خـورشـیـد پـشت ابـر نشـانی به ما بـده ای مـاه مــژده رمــضــانـی بـه مـا بـده مثل نـسـیـم صبح از ایـنـجـا گـذر کن و بـاد صبـای مـشـک فـشـانـی به مـا بـده بی کس تر از همیشه رسـاندیم خویش را آواره ایــم... جـا و مـکـانــی به مـا بـده از بس که در پی همه غیر از تو بوده ایم از پـا نشـسـتـه ایـم... تـوانــی به ما بـده از سفره ای که وقت سحر پهـن می کنی مانـده غــذا و خـوردۀ نـانـی به مـا بـده "با روضه حـسیـن نفـس تـازه می کنیم" روضه بخوان دوباره و جانی به ما بده
: امتیاز
|
 |
|
مناجات با خدا
نا امید از خودمم چشم امیدم به خــداست نفس من عین جفا و کرمت عین وفـاست هرچه خواهی بدهی بر من بیچاره بده هرچه ازسوی توای دوست رسد خوب وبه جاست سر به زیر آمده ام باز ســر افرازم کن ای کسی که همه جا پرچم لطفت بالاست اشتراک من و تو باعث شرمم شده است گنه من به خفــا و کــرم تو به خـفــاست پشت کــردند همـه عــالــم و آدم بر من گرچه سخت است؛غمی نیست که رویم به خداست بد زمین خورده دلم گر که چنین میگریم که نشان به زمین خوردن آیینه صداست حاجتی را که روا نیست فزون شکر کنم گاه بینایی من کوری چشم گــره هاست گرچه زشت است گناه از من مخلوق ولی بخشش از سوی تو ای خالق زیبا زیباست گر پی مستحقی تا که بر او لطف کـنـی نیست بیچاره تر از من که نیازم به سخاست هم بــلایم بده هم کــرببـلا حــرفی نیست درد با عشق حسین بن علی عین دواست
: امتیاز
|
 |
|
مناجات با خداوند
صفای اشک به دلهـای بی شــرر ندهند به شمع تا نکشد شعلــه، چـشم تــر ندهد امیــر قــافلــۀ اشک؛ چـشـم بـیــدار است به دست هر صــدفی رشتـۀ گهــر ندهند هوای چشم تو ای گل هنوز بارانی ست چرا به مرغ گـرفتــار این خبــر ندهند؟ مباد خون تو ای گــل، نصیب خار مباد به دست هر مژه ای پــارۀ جگــر ندهند ز شرم روی تو گلها ز شاخه می ریزند بگــو که قــافــلـه را از چمن گذر ندهند به دست سرو امـان نامۀ تهـیـدستی ست که گفتــه است که آزادگــان ثمر ندهند؟ مراد اهل نظـر گنــج بی نیــازی هاست به عــالــمــی نظر کیــمیــا اثــر ندهنــد چه جــای نالــه که در بارگــاه استـغــنـا مجــال آه به دلهــای شعــلــه ور نــدهند چو شمع رشتـۀ باریک عـمـر می سوزد چرا مجال به «پروانه» تا سحر ندهند؟
: امتیاز
|
 |
|
مناجات با خداوند
شــر‌منــدۀ لطف بــی‌کــر‌ا‌نـت هــستــم شــرمنــده تــر‌ین بـنــدگــانـت هـسـتــم «یــا رب اَنـا سَـائِـل ا‌لَّـذِ‌ی اَعـطَـیـتَـه» عمــر‌یـسـت د‌خـیــل آستــانـت هـستــم ********************** از بس که ر‌ئــو‌ف و مهــر‌بانی یا رب تو ملجــأ هـر پیــر و جــوانی یــا رب هــرگــز نشـنـیــده ام گـنــه کــاری را از خــانــۀ رحـمـتـت بــرانــی یــارب **********************
هستیــم همیــشه از حضورت غــافــل امــا شــده الطــاف تو مــا را شــامــل «یا غــافِــر! شَــرّنــا اِلـیــکَ صــاعِـد یــا راحــم! خَــیــرُکَ اِلَـیــنــا نــازِل» **********************
دنــیــا و تعــلــقــات دنیــا فــانــی ست لــذات همــه گــذ‌شـتــنــی و آنــی ست جــز لــذت سجــده و سحــرگــاهی که در چشم تر‌ت هوای اشک ا‌فشانی ست **********************
از شــوق اجــابـتت چنــان لــبــریــز‌م چون اشک به خاک در‌گهت می‌‌ریز‌م «اِن اَنتَ قَطَعتَ حَبلَکَ عَن عَبــد‌ِک» درگــاه امــیــد کـیــست د‌سـت آویــز‌م **********************
لبــریــز معــاصــی‌ام پــر از آ‌سیــبــم ســرگــرم گنــاه، غــافل از تهــذیــبـم ای ر‌حمتِ لایزا‌ل! ای ر‌أفـتِ محض! یــا رب به عـقــوبـتـت مکــن تــأدیـبم **********************
با این دل مر‌ده و کویــر‌ی چه کنــم با این همه جر‌م و سر به زیری چه کنم «مِن اَینَ لِیَ ا‌لنَّجا‌ت یا رب یا رب» تو دست مرا اگــر نگیــر‌ی چه کنـم؟
: امتیاز
|
 |
|
زمزمه ای مناجات با خدا
بــا رو ســیــاهــی آمــدم درِخــانــت، ای یــــار آشنــای مــن ای همزبان؛ ای مهربان خدای من تـویـی تــویی ای خــالق بـنــده نــواز ، درد مــن و دوای من ای همزبان؛ ای مهربان خدای من ای مهــربان بسکــه گنهکــارم من روم نمیــشه بگــم دوسِت دارم من نامـم سیـاهِ، کــارم گـنـاهِ، عــمـرم تـبــاهِ الهی العفو؛ الهی العفو؛ الهی العفو( ۲ ) ************************* اگر چه غفلت و گنــاه و معصیّت، هر روز و شب شده کارم اما هنــوز به رحـمـتـت اُمـیـدوارم در چـنـگــال نَــفـس خطــا کــارِ خــودم، اسیــرم و گــرفتارم اما هنــوز به رحـمـتـت اُمـیـدوارم دست من و بگیــر که با خــدا بشَم از بــدی ها دور بشم و رهــا بشَم با روسیاهی، گویم به آهی، یا رب الهی الهی العفو؛ الهی العفو؛ الهی العفو( ۲ ) ************************* با پـیــروی از نفس اَمّــاره فـقـط ، به روی شیـطـان خندیــدم نمکـدان رو شـکـسـتم و نـفهـمـیـدم نامَحــرَم و دیــدن بــرام عــادت شده ، راه کــج و بر گُـزیـدم نمکـدان رو شـکـسـتم و نـفهـمـیـدم لطف از تو و یک قلب تائب از من خــون شـد دلِ امــامِ غــائب از من شرمنده م آقا، لطفی تو بنما، یوسف زهرا الهی العفو؛ الهی العفو؛ الهی العفو( ۲ ) ************************* یا رَبّــنــا اِغــفــر لَـنــا ذنــوبــنــا ، بـه حـقّ مـحـبــوب خــدا به حــقّ ســالار غــریـب نــیــنــوا به حقّ اون آقایی که شده سَرش ، خــورشیـد روی نیــزه ها یــا ربّــنــا اِغــفــرلــنــا ذنــوبــنــا به اهـل بیت خیــلی بدهکــارم من بدم ولی حسیـن و دوست دارم من رویام حسینِ ، دُنیام حسینِ ، آقام حسینِ غریب مادر؛ غریب مادر؛ غریب مادر الهی العفو؛ الهی العفو؛ الهی العفو( ۲ )
: امتیاز
|
 |
|
زمزمه ای مناجات با خدا
شــرمنــده ام از رحـمـت جانانــۀ تو من معـتـکـف گشتم خـدا در خانۀ تو سوز من و نـوای من ای مهربان خدای من الهی العفو؛ الهی العفو (۲) ****************** بار دگــر من آمــدم با رو سیــاهــی بــار گنــه آورده ام بـا خــود الـهــی از لطف تو آکنــده ام شرمنده ام شرمنده ام الهی العفو؛ الهی العفو (۲) ****************** می خــوانمت با نــاله وبا دیــدۀ تَــر بنمــا قبــولم ای خدا؛ به حـقّ حیــدر حقّ علــیّ مرتــضی اغــفــر لنـا ذنــوبنـا الهی العفو؛ الهی العفو (۲) ****************** گرچه زعصیان رو سیاه عــالمینیم سینه زن و گریه کن داغ حسیـنـیـم آن که به مقتل شد فدا در راه قرآن سـر جدا الهی العفو؛ الهی العفو (۲) ****************** یا رب به اهل بیت پیغمبر چه ها شد رأس حسین ، هلال روی نیزه ها شد لعــن خـدا بر دشمنت ای سر بریده کو تنت؟ الهی العفو؛ الهی العفو (۲)
: امتیاز
|
 |
|
زمزمه ای مناجات با خدا
منـم بـد منـم بـد، تـو خـوبـی تـو خـوبـی منم عـبـد گنهکـار، تـو ستّـار العُــیـوبـی ببـیـن فـرصت عـمــرم ، گـذشتـه به تـبــاهـی الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی **************************** تو و جود و کرامت، من و خواری و غفلت تو و لطف و عنایت ، من وشرم و خجالت تو و خوبی و رحمت ، من و روی ِ سیــاهی الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی **************************** اگــر چه همــۀ عُــمر، گنــه شد هنر من ولی دست نــوازش، کشیــدی به سر من به درمـانـده اُمیــد و ، به مسکین تو پــناهـی الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی **************************** کجــا در ره تقــوی، هـم آهنــگ تو بــودم ز رویت خجل هستم، که من ننگ تو بودم ولی نـالــه زدم بــر، گــل فــاطــمـه گــاهــی الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی **************************** همــان که به ره دین ، غــریبانه فــدا شد سرش از تن پــاکش ، لب تشنه جــدا شد سؤالم فقط این است ، به چه جــرم و گنـاهی الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی؛ الهی الهی
: امتیاز
|
 |
|
زمزمه ای مناجات با خدا
پخش سبک با کوه عصیان آمدم ، با چشم گریـان آمدم عُمرم شده صَرف گناه ، امّا پشیــمان آمدم بیچارۀ درمانده را،در محضرت راهش بده در وادیّ عُبودیت ، ســوزش بده آهش بده یـا ربّـنـا یـا ربّـنــا اغـفِـر لـنـا ذُنــوبـنـا (۲) با این نفس امّاره و، درد جهــالت چه کنم گرببخشی من را بگو، با این خجالت چه کنم ساده گویم ای مهربان، در بندگی من رُسوایم قســم به تو شرمنــدۀ ، خـمـینی و شُهـدایم یـا ربّـنـا یـا ربّـنــا اغـفِـر لـنـا ذُنــوبـنـا(۲) نه نمــاز شایسته ای، نه جهادی نه زکاتی گرچه پر از سَیّـئـاتم ، تو دریــای حَسَناتی بیچاره ام آلوده ام، من را ببخش من را ببخش نافرمانی نموده ام،من را ببخش من را ببخش یـا ربّـنـا یـا ربّـنــا اغـفِـر لـنـا ذُنــوبـنـا(۲) من را ببخش من را ببخش،به حقّ شاه شهدا قسمت جمــع ما نمــا ، زیــارت کــرببــلا ما همگی آواره و ، خونجگــر و مبتلاییم با سوز دل،در حاجت ، زیارت کربلاییم یـا ربّـنـا یـا ربّـنــا اغـفِـر لـنـا ذُنــوبـنـا(۲) چه کربلا چه کربلا ، همان جا که ارباب ما درمقتل پرخاک وخون، سرش شده ازتن جدا از کربلا از کـربلا ، آید صدای العـطش طفلی ازسوزتشنگی،درخیمه ها بنموده غش یـا ربّـنـا یـا ربّـنــا اغـفِـر لـنـا ذُنــوبـنـا(۲) ای کربلا ای کربـلا، دل را به غم آغشته اند برروی خاکت تشنه لب،خون خدا را کشته اند یک مادر قد خمیده، با اشک جاری ازدوعین گوید میان قتلگــاه، غریب مــادر یا حسین
: امتیاز
|
 |
|
زمزمه ای مناجات با خدا
ای که بر من مَحـرم رازی پرده بر جـرمم می اندازی آمــدم تـا ایـن گــدا را هــم مُحرم عشق خـودَت سازی از سَــرِ خــجـلت، دیــده گــریانــم از گــنـاهــانِ ، خــود پــشیـمانــم سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو ******************************* گشته ام حیـران به تاریکی ای حــریم تو حــریـم نــور گرچه بستم با تو پیمـان که گردم از وادی عصیـان دور بی وفـا گـشتم ، من هر عَهدی را خــون نمودم من ، قلب مهدی را سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو ******************************* بس که دنیــا غــافـلـم کرده جـسم تـقــوایم شده بی جان بی اراده هـسـتم و بی روح در نـمـاز و خواندنِ قـرآن کن بر این عاصی ، لطف جانانه با عبــادت دل ، گشتــه بیگــانــه سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو ******************************* من نشستـه بر ســر راهــم تو اُمـیــد قلب مــسکــیـنـی من همه فـقـر و همه دردم تو غیــاثَ الـمُـستـغـیـثـینی نــغــمــۀ جــانــم ، بــانــگ یا الله کــاســه ام پــر کـن، حــقّ ثارالله سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو؛ سیّدی العَفو ******************************* حــــقّ آن آقــــا که در راه ِ دین تو جــانش فــدا گشته با لبِ خُشک وتنِ پُرخـون بین مقتــل سر جـدا گشته قلب زهــرا را ، با غــم آغـشـتـند که حسینش را ، تشنه لب کـشـتند ای حسین جانم؛ ای حسین جانم؛ ای حسین جانم؛ ای حسین جانم؛
: امتیاز
|
 |
|
زمزمه ای مناجات با خدا
با اشکــایی که شد دوباره جـاری می خوام بازم بهم محــل بــذاری تا که نشم شــرمنده بیشتر از این یه وقت گناهام و به روم نیــاری خیلی خوبه که تعارف و، کنار بذارم رُک بشم وقتشه خیلی حرفارو، بهت بگم سبک بشم توی مناجاتم دیگه ، سوزش آهــی نــدارم خودت که بهتر میدونی، جزتو پناهی ندارم الهی من لی غیرک؛ الهی من لی غیرک (۲ ) ****************************** ذکــر لب هــمه، الــهــی الــعــفــو با اشک و زمزمه ، الهی العــفــو إغــفــر ذنــوبنــا ، بحــقّ حــیــدر بحــقّ فــاطمه ، الــهــی الــعــفــو وقتی که دل میشه پُر از، حال و هوای خوب تو سجاده مو پهن میکنم، مثل همیشه رو به تو واسه گناهای خودم ، ببین عــزادارم هنـوز دل کَندم از همه ولی، به تو امید دارم هنوز الهی من لی غیرک؛ الهی من لی غیرک (۲ ) ***************************** دلی که رفته زیر دین، می بخشی شده اسیر شور و شین می بخشی یقیــن دارم که یا قدیــم الاحســان منو به حــرمت حسین می بخشی بنــدۀ روسیــاهتــم ، ولی به زیــر دیــنــتـم درسته من بــدم ولی ، گــریــه کن حسینتم به عشق کربلا فقط، میخوام که سینه چاک بشم خدا کنه تو این شبها، با اشک روضه پاک بشم الهی من لی غیرک؛ الهی من لی غیرک (۲ )
: امتیاز
|
 |
|
غزل مناجاتی با خداوند
من از این نفس؛ از این بی سر پا خسته شدم خودم از دست خـودم آه خــدا خسته شدم اینکه هر روز بیــایم تو مرا عـفــو کـنی بــروم بــاز خطا پشت خطا خـستــه شدم من از این چشم که جز تو همه را می بیند ازهمین کوری و این منظره ها خسته شدم بـه هــمــه وعــدۀ جـبــران مـحـبــت دادم جز تو ای خوب؛از این رسم وفا خسته شدم لا اقل کــاش دمی شکــر گــذارت بــودم من از این لال زبانی به خدا خستــه شدم ای که ناگــفــته همه حــاجت مــا رادادی قسمتــم کن بــروم کــرببــلا خستــه شـدم
: امتیاز
|
 |
|
مناجات ماه رمضانی با خداوند کریم
دیگر از سوز و نوایم خبری نیست که نیست دیگراز صدق و صفایم اثری نیست که نیست در مناجات سحر ادعیه بال و پــر ماست بهر رفتن به سما بال و پری نیست که نیست سابق از دیدۀ من اشـک روان جاری بود ولی امروز دگر چشم تری نیست که نیست همه درها به رویم بستـه شده جـز این در به جز این باب دگرهیچ دری نیست که نیست وقت آن است که دیگر تو به دادم بـرسی غیر تو در دو جهان دادگری نیست که نیست روزۀ من تهــی است و سپــر نفسم نیست بهراین نفس خرابم سپری نیست که نیست ظلمت محض شده قلب من از فعل حـرام ولی افسوس که نور قمری نیست که نیست به خــداونــد قسـم غـیــر حسیــن و آلـش درجهان اسم سزاوارتری نیست که نیست تـا کــه در دایــرۀ رحـمــت این آقــایــیــم با نگــاه کرم او خطــری نیست که نیست ولی افســوس که در کــرببلا می دیــدنــد بدنش روی زمین بود و سری نیست که نیست
: امتیاز
|
 |
|
مناجات با خداوند
اومــدم آشتی کنــم وقــتــشه حـالا - آخدا روت و برنگردون از من،جون مولا آخدا من میخوام ساده و بی پرده باهات حرف بزنم مِثِه اون چوپون که بود دورۀ موسی آخدا هر چی بنده بد باشه، تو زود ازش راضی میشی نمی خوای میــون مردم بشِه رسوا آخدا من که روشو ندارم، اِسمتـو برلب بیارم امّا تو گــفـتــی بیــا بگو خــدایــا، آخــدا بَدَم و، یه عُمریه برای این که خوب بشم می کنم هِی با خودم امروز و فردا آخدا کی میتـونه به تو نارو بزنه، رسـوا نـشـه خــال تو بــالاتَــره از همــه خــالا آخـدا من میخوام غیر خودت به هیچ کسی رو نندازم دَستــامُو دراز کنــم پیش تو تنهــا آخــدا تو که بهتر از همه میدونی من چی کاره ام جــونِ مولا - نزنی پَــردَه مو بــالا آخدا تو که بیشتر از خودم تُو مردم آبروم دادی می دونــم- نمی کنی مشت منــو وا آخدا بــاورم نمی شه فردا تو منو بســوزونی دشمــن مــولا بــایستــه به تمــاشــا آخدا هرچی من بد می کنم بازم تو خوبی میکنی نه با من با هر بَدی خوب میکنی تا آخدا بَدی مو قبول دارم تو خوبی کن به روم نیار چون کـوتاهه پیش تو دیــوار حاشا آخدا به گُل روی علی و بچّه هاش خوارم نکن بی- اونا چی کــار کنـم روز مبــادا آخدا بَسکه بد سر زده از من دیگه سَرخورده دلم به ســرم هرچــی بیاد حَــقَّـمه امّا - آخدا دیده رو، ندیده گیر، منو به اربابم ببخش مَــردِ مَردا - پسر بی بــی و مــولا آخدا همونی که همۀ بی گـونه ها دیـوونه شن که نــداشت یه ذَرّه از دُشمنا پَــروا آخـدا اونی که به زیر بار زور نرفت و کشته شد با لـب تــشنــه کنــار دو تــا دریــا آخــدا دست آخر اومدن خیـمه هاشم آتیش زدند بچّه هــاشم فراری همه به صحــرا آخـدا تو اگه بخوای بشه"انسونی"ام آدم می شه لُری می گم، لُری می گم،منو بـپّا ؛ آخدا
: امتیاز
|
 |
|
مناجات ماه رمضانی با خداوند کریم
مــاه دعـا و ماه نیــایش، مــه خــداست وقت مُجیر گشته و جوشن؛ گه دعـاست آمــد نـدا که بــار گنــاهــان بــیــاوریــد بر گوش جان عبد خطا کار؛ این نـداست صدها کبیره سرزده از من به محضرت از کرده های خود خجلم بس که نارواست هر شب به یــاد یک گنهــم آب می شوم این مــاه، ماه تــوبــۀ از کـردۀ خطاست من حاجتم، فقط به خدا عرض حاجت است وقت دعای با تو، دل از هر محن جداست شب ها میــان هیئت دل نــالــه سر کـنم شوق است هر دمم به دل و شوق کربلاست محشــر میـان دلهــره هـا دست من بگیر رو کن به سـوی حقّ و بگو نوکرشماست
: امتیاز
|
 |
|
مناجات ماه رمضانی با خداوند کریم
رمضان است دلم لطف و عطا می خواهد بخشش کــوه گـنه از تو خـدا می خواهد هرکه را غیر تو این دل به خودش جا داده دل بیـمــار شــده از تو دوا می خــواهد چشم من خشک شده بس که خطاکار شده چشم آلوده شده از تو ضیاء می خواهد هر دری را که زدم در به رویم باز نشد باز کن در که تو را از تو گدا می خواهد تا منــاجــات کــنــد در دل شبــهــا با تو دل بی حــال ز تو حـال بکـا می خواهد بـی پــنــاهــم من آلــوده نــدارم جــایـی دل بی همنـفـسم صحن رضا می خواهد دم افطــار به یــاد لب عطشــان حسیــن دل تنگــم حــرم کــرببــلا می خــواهــد
: امتیاز
|